زخم های مقاوم به درمان

اقدامات تشخیصی

مراقبتهای درمانی

اکسیژن هایپرباریک

نتایج درمان

درباره ما

بیماری دیابت از دید سازمان بهداشت جهانی

diabetes-testing-1.webp

دیابت یک بیماری عروقی و متابولیک است که با بالا بودن سطح گلوکز خون (قند خون) شناسایی می‌شود و به مرور زمان آسیب‌های جدی به قلب، رگ‌ها، چشم‌ها، کلیه‌ها و اعصاب می‌رساند. عموما در بزرگسالان دیابت نوع2 که در آن بدن مقادیر کافی انسولین تولید نمی‌کند و یا در برابر انسولین مقاوم می‌شود، شایع‌تر است. در سه دهه گذشته دیابت نوع 2 به شکل گسترده‌ای در همه کشورها افزایش یافته است. دیابت نوع یک که پیشتر با نام دیابت جوانان یا دیابت وابسته به انسولین شناخته می‌شد، بیماری عروقی است که پانکراس، یا به طور کلی انسولین تولید نمی‌کند و یا مقادیر آن اندک است. برای افرادی که با دیابت زندگی می‌کنند درمان در دسترس (شامل دسترسی به انسولین) برای بقا الزامی است. جلوگیری از رشد دیابت و چاقی مفرط تا سال 2025 به عنوان یک هدف جهانی مورد توافق متخصین کشورها قرار گرفته است.

در حدود 422 میلیون نفر در کره زمین دیابت دارند و بسیاری از آن ها در کشورهای فقیر و سطح متوسط زندگی می‌کنند. هر سال یک و نیم میلیون مرگ مستقیما در نتیجه دیابت رخ می‌دهد. تعداد افراد بیمار و همچنین شیوع بیماری دیابت در طی دهه‌های گذشته به طور مداوم در حال افزایش بوده است.

وبسایت سازمان بهداشت جهانی

اولین دوره تربیت پزشک برای بخش‌های هایپرباریک پزشکی و غواصی

IMG-2721.JPEG210D927A-67E7-47DE-86D6-6402129FB679.jpg

کلنیک بهار بر روی نقشه

 

*سندرم کمپارتمان / آسیب های ناشی از تصادف / و دیگر ایسکمی های بافتی
سندرم کمپارتمان زمانی اتفاق می افتد که مایع داخل عروقی در فضای بین عضلات آسیب دیده تجمع پیدا می کند و موجب افزایش فشار در آن فضا و در نهایت قطع جریان خون می شود. با توجه به مشکل اولیه در مورد این وضعیت، یعنی ادم و ایسکمی، اکسیژن پرفشار از طریق کاهش ادم بافتی و افزایش اکسیژن رسانی به بافت ها موجب کاهش آسیب آنها می شود.
*بیماری کاهش فشار محیطی (DCS)
بیماری برداشت فشار زمانی اتفاق می افتد که حباب های گازهای خنثی در بافت و/یا خون گیر می افتد و به حدی برسد که با عملکرد اکسیژن تداخل پیدا کند. این مشکل می تواند در زمان صعود به سطح سریع در غواصی، پرواز یا در اتاقک هیپربار/هیپوبار ایجاد شود. درمان با اکسیژن پرفشار تنها درمان موجود برای این اختلال است.
*مشکلات ناشی از زخم دیابتی
ورای از علت زمینه ای، مکانیزم پایه زخم های بهبود نیافته بر هم کنش بین کاهش خون رسانی و عفونت موجود در بافت است. درمان با اکسیژن پرفشار یک درمان کمکی در کنار درمان جراحی و دارویی است.
*از دست دادن خون (کم خونی) شدید
وقتی این اتفاق می افتد که انسان بیش از حد ممکن  خون از دست دهد، و در نتیجه اکسیژن رسانی به بافت مختل می شود و ایسکمی ایجاد خواهد شد مگر اینکه اکسیژن به اندازه کافی به بافت ها برسد. درمان با اکسیژن پرفشار برای اکسیژن رسانی کافی در بیمارانی استفاده می شود که به دلیل مسائل پزشکی یا مذهبی نمی توانند خون دریافت کنند.
*گاز گانگرن (قانقاریا)
گاز گانگرن (میوزیت و میونکروز کلسترودیوم) یک عفونت شدیدا حاد و به سرعت پیشرونده است و معمولا در بیمارانی اتفاق می افتد که شکستگی های ترکیبی و/یا عارضه دار با آسیب وسیع بافت نرم دارند.
درمان با اکسیژن پرفشار، در کنار درمان جراحی و آنتی بیوتیکی به عنوان درمان مورد قبول است.
*آبسه های داخل مغزی
آبسه های داخل مغزی روند مرگ و میر و ابتلای بالایی دارند. استفاده از اکسیژن پرفشار ممکن است عفونت را متوقف کند، تورم مغز را کاهش دهد و مکانیزم های دفاعی بدن را تقویت کند.
*عفونت نکروزه بافت نرم
عفونت نکروزه بافت نرم به طور معمول به وسیله باکتری های هوازی و بی هوازی ایجاد می شود و باید به طور اولیه با روش های جراحی و همچنین درمان آنتی بیوتیکی مناسب درمان شود. درمان با اکسیژن پرفشار وقتی به عنوان یک درمان کمکی استفاده می شود هم از نظر اقتصادی موثر است و هم از نظر حفظ حیات بیمار. وقتی از درمان با اکسیژن پرفشار استفاده شود، میزان اکسیژن بافتی به اندازه کافی افزایش پیدا می کند تا رشد باکتری ها را متوقف کند و گلبول های سفید، نوتروفیل را برای از بین بردن باکتری ها تقویت نماید.
*نکروز استخوان ناشی از رادیو درمانی و آسیب های بافتی ناشی از تشعشع
آسیب های ناشی از تشعشع می تواند ماه ها و حتی سال ها بعد از تماس با تشعشع ایجاد شود. درمان با تشعشع (رادیوتراپی) برای از بین بردن بافت های بدخیم طراحی شده است و در کنار آن بافت های سالم هم آسیب می بینند. درمان با اکسیژن پرفشار برای تقویت رگزایی جدید ذز بافت های تحریک شده با تشعشع و هیپوکسیک استفاده می شود.
*عفونت استخوان مقاوم و مزمن
ترجمه این کلمه "التهاب استخوان" است. Refractory به معنی مزمن و مقاوم است. اکسیژن پرفشار در کنار درمان جراحی و درمان عفونت با آنتی بیوتیک به عنوان یک درمان کمکی مورد استفاده قرار می گیرد.
*گرفت و فلپ ها پوستی تضعیف شده
بافت هایی که به علت تشعشع یا علل دیگری دچار کاهش خونرسانی و هیپوکسی شده اند جهت اتصال گرافت یا فلپ پوستی دچار مشکل خواهند شد. درمان با اکسیژن پرفشار می تواند برای افزایش بقا و حیات این بافت های تضعیف شده استفاده شود.
*سوختگی های ناشی از حرارت
درمان با اکسیژن پرفشار هم اکنون برای درمان سوختگی های جدی (بالای 20% از سطح بدن)، سوختگی های با ضخامت نسبی و تمام ضخامت، یا سوختگی های با درگیری دست ها، صورت، پا و پرینه استفاده می شود. کار در کنار سایر درمان های کامل سوختگی، درمان با اکسیژن پرفشار می تواند بقاء را افزایش دهد، مدت زمان بستری در بیمارستان را کم کند و نیاز به جراحی را کاهش دهد.