به دنبال نبود مرکزي تخصصي که بتواند جوابگوي بيماران داراي زخم مزمن و مقاوم به درمان در شهر اصفهان باشد و همچنين تکيهي بيشتر رفرانسهاي علمي تخصصي از جمله ميلر (Anesthesia) بر طب هايپرباريک، از اواسط سال 1387 با سرمايه گذاري بخش خصوصي اقدام به راه اندازي مرکز بهار و تجهيز آن به محفظهي يک نفرهي اکسيژن هايپرباريک توسط دکتر محمد علي عطاري، دانشيار دانشگاه علوم پزشکي اصفهان گرديد. به موازات آن با معرفي طب هايپرباريک در همان سال در بيمارستان امام خميني(ره) در همايش تخصصي گازهاي طبي ايران و همچنين معرفي در ساير مجامع پزشکي توسط دکتر سعيد فرزانه و دکتر محمد علي عطاري، اين درمان به طور واقعي در اصفهان شکل گرفت و از اوايل سال 1388، مرکز فوق تخصصي درمان زخم و اکسيژن هايپرباريک بهار با مسئوليت فني دکتر سعيد فرزانه و با پروانه بهره برداري با امضاي مقام وزير محترم بهداشت وقت، شروع به فعاليت و درمان بيماران نمود. از آنجا که اين علم نوپا در ايران نياز به تکميل پايههاي علمي خود داشت و صرفاً استفاده از منابع علمي نميتوانست جوابگوي فعاليت علمي آن باشد طي دو مرحله دکتر سعيد فرزانه با عضويت در انجمن پزشکي هايپرباريک آمريکا UHMS (Undersea and Hyperbaric Medical Society) و معرفي از طرف آن انجمن، در دورههاي علمي HBOT (HyperBaric Oxygen Therapy) و ترميم زخم (Wound Care) در مرکز درماني NIX سن آنتونيوي تگزاس آمريکا شرکت نموده و گواهي مربوطه در زمينهي ترميم زخم و طب هايپرباريک را اخذ نمود.
به دنبال تجهيز مرکز براساس استانداردهاي UHMS و منابع علمي و دستور العملهاي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي و همچنين اخذ مدارک تخصصي مربوطه، پروانه بهره برداري و پروانه مسئوليت فني، از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي در تاريخ 1389/11/23 صادر گرديد. سايت اينترنتي مرکز نيز به نشاني www.hbot.ir با معرفي استانداردهاي درماني و نحوه عملکرد و انديکاسيونها و همچنين معرفي مصور بيماران جهت بنيانگذاري اين درمان در ايران راه اندازي گرديد.
از موفقيتهاي علمي اين مرکز ميتوان به طي دورهي آموزشي عملي دستياران بيهوشي دانشگاه علوم پزشکي اصفهان و همچنين دستياران طب هوا فضا و زير سطحي يکي از دانشگاههاي علوم پزشکي تهران نام برد.
بیماری دیابت از دید سازمان بهداشت جهانی
دیابت یک بیماری عروقی و متابولیک است که با بالا بودن سطح گلوکز خون (قند خون) شناسایی میشود و به مرور زمان آسیبهای جدی به قلب، رگها، چشمها، کلیهها و اعصاب میرساند. عموما در بزرگسالان دیابت نوع2 که در آن بدن مقادیر کافی انسولین تولید نمیکند و یا در برابر انسولین مقاوم میشود، شایعتر است. در سه دهه گذشته دیابت نوع 2 به شکل گستردهای در همه کشورها افزایش یافته است. دیابت نوع یک که پیشتر با نام دیابت جوانان یا دیابت وابسته به انسولین شناخته میشد، بیماری عروقی است که پانکراس، یا به طور کلی انسولین تولید نمیکند و یا مقادیر آن اندک است. برای افرادی که با دیابت زندگی میکنند درمان در دسترس (شامل دسترسی به انسولین) برای بقا الزامی است. جلوگیری از رشد دیابت و چاقی مفرط تا سال 2025 به عنوان یک هدف جهانی مورد توافق متخصین کشورها قرار گرفته است.
در حدود 422 میلیون نفر در کره زمین دیابت دارند و بسیاری از آن ها در کشورهای فقیر و سطح متوسط زندگی میکنند. هر سال یک و نیم میلیون مرگ مستقیما در نتیجه دیابت رخ میدهد. تعداد افراد بیمار و همچنین شیوع بیماری دیابت در طی دهههای گذشته به طور مداوم در حال افزایش بوده است.