بدست آوردن یک شرح حال کامل، در بدو پذیرش بیمار دارای زخم پای دیابتی ضرورت دارد. بدین منظور، علاوه بر یک شرح حال کامل آکادمیک، لازم است در مورد بعضی نکات تامل و دقت بیشتری صورت پذیرد. مواردی شامل:
۱- بررسی دقیق زخم و شناسایی قسمت‌های در خطر گانگرن - نکروز و یا قطع (آمپوتاسیون) و معاینه دقیق پای مقابل
۲- ثبت تصویر زخم از فاصله حدود 50 سانتیمتری (در طول درمان نیز توصیه می‌شود مکرراً تصویرهایی با همان فاصله و زاویه تصویر اول در فواصل هفتگی جهت مقایسه و ارزیابی پیشرفت و بهبودی زخم ثبت شود)
۳- کسب گزارش آخرین درمان‌های انجام شده بروی زخم حاضر و پلان درمانی که برای بیمار قبل از مراجعه مورد نظر بوده است.
۴- بررسی نبض‌های محیطی خصوصا در ناحیه نزدیک زخم و پای مقابل
۵- مدت زمان ابتلا به دیابت و دارو درمانی‌های مربوط به آن و میزان مصرف آن‌ها
۶- بررسی درگیری سایر ارگان‌ها مثل چشم و کلیه‌ها و همچنین آگاهی از وضعیت سلامت ریه‌ها و قلب
۷- بررسی دقیق آزمایشات خون بخصوص موارد مربوط به کلیه‌ها و نشانگرهای التهابی در خون
۸- تهیه و بررسی دقیق سونوگرافی داپلر رنگی عروق اندام تحتانی
۹- انجام تست TCOM و بررسی دقیق نتایج به دست آمده
۱۰- ارایه پلان درمانی به بیمار و همراهان جهت برنامه ریزی مراجعات هر روزه
لازم به ذکر است این دست بیماران و همراهانشان، به دلیل زمان طولانی درمان‌های نه چندان موفق قبلی، دچار خستگی، نگرانی و گاهاً افسردگی بوده و اضطراب شدید نسبت به عواقب این زخم‌ها دارند. بنابرین ایجاد روحیه مناسب و جوی صمیمی در مرکز درمان زخم، قطعاً در دستیابی به نتایج مورد نظر و بهبودی بیمار تاثیر گذار خواهد بود.