پالس اکسی‌متری روشی پزشکی غیرتهاجمی است که بوسیله آن درصد هموگلوبین خون پیوند شده با اکسیژن اندازه‌گیری می‌شود. این روش در سال 1980 ارائه گردیده است. این مهم با تاباندن نور قرمز و مادون قرمز از یک چشمه نور (دیود) به بستر ناخن‌ها، گوش و یا نوک بینی انجام می‌گردد. در سوی دیگر بافت یک حسگر نوری میزان نور دریافتی را سنجیده و دستگاه با محاسبات ریاضی عددی که نشانگر درصد اشباع هموگلوبین خون باشد تولید می‌کند.
با توجه به اینکه عمده انتقال اکسیژن در خون بوسیله هموگلوبین انجام می‌پذیرد لذا عدد حاصل از تست پالس اکسی‌متری می‌تواند مبین میزان اکسیژن وارد شده به خون، ناشی از تنفس و عملکرد انتشاری ریه باشد. با مناسب بودن اشباع هموگلوبین در خون (که در موارد عادی بیش از 95 تا 97 درصد می‌باشد) در صورت مشاهده کمبود اکسیژن بافتی (برآمده از تست TCOM) می‌توان گفت:
1- اختلالی در انتشار اکسیژن خون به بافت وجود دارد.
2- یا حجم مویرگی متناسب در بافت (میکروآنژیوپاتی) وجود ندارد.
قابل ذکر است که دستگاه پالس اکسی‌متری همزمان با درصد اشباع هموگلوبین (SpO2) میزان ضربان قلب را نیز ارائه می‌کند که می‌تواند در روند معاینه و درمان کمک کننده باشد. همچنین وجود لاک روی ناخن – فشار خون بالا یا پایین – دمای غیر عادی بدن و ... می‌تواند دستگاه را دچار اشتباه نماید.