بیماری‌هایی که اکسیژن هایپرباریک بر آن‌ها مؤثر است:
بیماری‌های مربوط به حباب گازی در بدن
- آمبولی هوایی
- بیماری کاهش فشار (DCS)
مسمومیت ها
- مونوکسید کربن
سیانید
تتراکلراید کربن
هیدروژن سولفاید
عفونت ها
- کلستریدیال میونکروزیس
- عفونت‌های نکروزان بافت نرم
- استئومیلیت مزمن راجعه
- آبسه های داخل مغزی
موکور مایکوزیس
ایسکمی حاد
- آسیب‌های لهیدگی
- فلپ پوستی در خطر تخریب
- انسداد شریان یا ورید مرکزی شبکیه
ایسکمی مزمن
- نکروز بافتی ناشی از اشعه
- زخم‌های ایسکمیک شامل زخم دیابت
هیپوکسی حاد
- آنمی ناشی از خونریزی (وقتی که انتقال خون با تأخیر انجام شده یا امکان نداشته باشد)
اکسیژن رسانی در خلال شست و شوی ریه
آسیب حرارتی
- سوختگی
گزیدگی ها
گزیدگی عنکبوت ها
متفرقه
- کری ناگهانی با علت ناشناخته
- تأیید شده توسط انجمن پزشکی زیر سطحی و هایپرباریک آمریکا (UHMS) به عنوان اندیکاسیون های درمان با اکسیژن پرفشار
منبع: کتاب میلر بیهوشی، چاپ 2015
اندیکاسیونهای پذیرفته شده انجمن هایپرباریک و زیر سطحی آمریکا
*آمبولی هوا/گاز
آمبولی هوا/گازی زمانی ایجاد میشود که حباب های هوا یا گاز به صورت عمومی در هنگام اقدامات جراحی، حوادث غواصی، و/یا فرآیندهای تشخیصی بیمار وارد جریان خون بیمار می شود.
درمان با اکسیژن پرفشار موجب کوچک شدن حباب های گازی و افزایش روند جذب گاز مذکور می شود.
*مسمومیت با گاز مونوکسید کربن
مونوکسید کربن یکی از علل شایع آسیب و مرگ ناشی از مسمومیت در سراسر جهان است. از آنجایی که گاز مونوکسید کربن گازی بی رنگ، بی بو، بی مزه و بدون التهاب است، تشخیص آن در محیط مشکل است. برای اینکه به نتایج بالینی خوبی برسیم و آسیب های نورولوژیک کاهش پیدا کند، تشخیص زودرس و درمان با اکسیژن پرفشار ضروری است.